ανεύφλεκτος

-η, -ο

αυτός που δεν καίγεται εύκολα, μη εύφλεκτος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αν- στερ. + εύφλεκτος. Η λ. μαρτυρείται από το 1888 στον Α. Κωνσταντίνη].